مفت چنگشان اما انصاف هم خوب چیزی است. جوان‌هایی که این روزها پای برنامه‌های داستانی و مستند صداوسیما می‌نشينند، شايد انقلاب را دست‌رنج چند نفر از اعضای حزب مؤتلفه (عسکراولادی، رفیق‌دوست، بادامچیان و دوستانشان) بدانند. من می‌فهمم چرا صداوسیما از کسانی كه به هر دليلی كنار گذاشته شده‌اند، نامی نمی‌برد و يادی نمی‌كند. چیزی که نمی‌فهمم این است که به چه جرئت و حجتی این قدر از نام کسانی مانند شریعتی و طالقانی و صدها مبارز دیگر که هزار برابر امثال رفیق‌دوست سهم داشتند، هراس دارد.
اگر کسی آن روزها را ندیده باشد و فقط از طریق کتاب‌های درسی يا برنامه‌های صداوسیما، با تاریخ معاصر آشنا شده باشد، شک نمی‌کند که انقلابیون اصلی و مؤثر و مهم و چه‌گواراهای ایران، يا عضو حزب مؤتلفه (آبای معنوی ضرغامی و لاریجانی) بودند يا همسو با آنان. پس لابد الان هم حق دارند که بخش عظیمی از ثروت و قدرت كشور – از دانشگاه آزاد اسلامی و کمیتۀ امداد گرفته تا حق انحصاری واردات دارو و ................. – را كمترين دست‌مزدشان بدانند.
آقايان عزيز، اسلام خوب است؛ انقلاب خوب است؛ اما انصاف هم بد چيزی نيست.